Myśli spisane

Jak tu żyć z czułym sercem na takim świecie? Jeśli ludzie są zdolni to tak okrutnych rzeczy, To ja nie chce być człowiekiem.

Dla każde­go człowieka miłość jest czymś in­nym... Dla jednych to motylki w brzuchu, randki, spacery, pocałunki, słodkie sms-y... Dla innych to niekończące się uczucie łączące ludzi, stan umysłu. Niepohamowana chęć bycia blisko drugiej osoby... Świadomość, że  mamy kogoś, kto kocha nas bez względu na wszystko, nigdy nas nie opuści. Poczucie bezpieczeństwa, szczęście... Ale dla niektórych może oznaczać cierpienie,złamane serce, nienawiść do siebie i swoich wad. Lub wewnętrzną pustke po utraconej kochanej osobie, której nic nie jest w stanie wypełnić. Tysiącami wspomnień i tęsknotą... Ale kochać to także umieć się roz­stać.  Umieć poz­wo­lić ko­muś odejść, na­wet jeśli darzy się go wiekim uczu­ciem.  Miłość jest zap­rzecze­niem egoiz­mu Prag­nieniem szczęścia drugiej osoby, cza­sem wbrew własnemu.  "Miłość jest jak ogień- trawi wszystko i zostawia popiół."

If I could face them If I could make amends with all my shadows I'd bow my head and welcome them But I feel it burning Like when the winter wind Stops my breathing Are you really gonna love me when I'm gone? I fear you won't I fear you don't (...) I am a stranger I am an alien inside a structure Are you really gonna love me when I'm gone? With all my thoughts And all my faults (...) https://www.youtube.com/watch?v=tlCkafSYNJI  

“ -Tato, zraniłem dziewczynę. -Weź proszę te gwoździe i za każdym razem, gdy ją zranisz, wbij jeden w ścianę. Po miesiącu syn znów przychodzi do ojca. -Ściana jest już zapełniona, tato. Co teraz mam robić? -Teraz za każdym razem gdy ją przeprosisz, wyjmij jeden gwóźdź. Po miesiącu wszystkie gwoździe zniknęły. -Wyjąłem już wszystkie, ale... na ścianie pozostało wiele dziur. -Bo widzisz, synku... nieważne ile razy przeprosiłeś dziewczynę, rany i tak się nie zagoją. ”

Przebaczenie jest rodzajem miłości, najtrudniejszym rodzajem miłości. Jest kluczem do celi więziennej, przywróceniem wolności. Uzdrowieniem wewnętrznych ran. Przepisem na szczęście. Brak przebaczenia- przepisem na cierpienie. Inni wybaczą mi moje błędy i grzechy...ale czy ja wybaczę samej sobie?  To nie ma znaczenia jak bardzo czegoś żałujemy... Niektóre błedy są tak ogromne że mają wpływ na całą naszą przyszłość. Łatwo jest kogoś zranić, trudniej to naprawić.

Całe szczęście, że nadzieja nie jest niczym materialnym, w przeciwnym razie wszyscy zobaczyliby, jak moja właśnie rozpada się na kawałki.

"Samobójstwo nie jest kwestią wyboru, następuje, gdy cierpienie przekracza siły do walki z nim" Nienawidzę gdy ktoś próbuje mnie pocieszać słowami "głowa do góry, nie trać ducha".   Przecież nie poddawałabym się i nie traciła ducha, gdybym tylko mogła. Jeżeli ktoś zacząłby wieszać Ci na ramionach ciężarki i tak w którymś momencie musiałbyś upaść...niezależnie od tego jak bardzo chciałbyś stać dalej.  Nie zgadzaj się, jeżeli ktoś mówi Ci: "Twój problem jest zbyt mały, aby myśleć o samobójstwie". Są różne rodzaje cierpienia. U każdego człowieka ten sam problem znaczy co innego.  To, co jest do zniesienia dla innego, może być nie do zniesienia dla Ciebie. W tym też ludzie różnią się znacznie między sobą.  Ludzie często decydują się na samobójstwo, bo szukają ulgi od cierpienia.  Ale ulga jest odczuciem.  Więc żeby z niej skorzystać trzeba być żywym.  Będąc martwym, nie odczujesz żadnej ulgi.

"The blood in my veins   Is made up of mistakes   Let's forget who we are   And dive into the dark   As we burst into colors   Returning to life..." https://www.youtube.com/watch?v=K0X7u_mmREE

"They say that time's supposed to heal ya    But I ain't done much healing" https://m.youtube.com/watch?v=YQHsXMglC9A

Kolejny dzień-kolejne kłamstwa. Nie wiem ile jeszcze wytrzymam, ciągle udając. Już nie wiem kogo próbuje oszukać. Czy innych, czy samą siebie. Nie pasuje tu. Nie mogę się poddawać... Żyje nie dla siebie, Ale dla tych kilku osób, którym na mnie zależy. Wiem, że mnie potrzebują.  I nie mogę tego tak zostawić. Nie chce by znaleźli się w takim stanie, jakim ja jestem. Gdyby nie oni, już dawno połknęłabym garść tabletek. I zasnęła na zawsze z uczuciem że nie miałam dla kogo żyć. Ale teraz mam. Miałam nikogo nie kochać. Nienawidzę siebie za to. Depresje można leczyć. Są ludzie którzy mogliby mi pomóc. Zwrócić dawną chęć życia. Tylko czy ja tego chce? Nie mam na to wszystko siły. Nie smutna. Nie szczęśliwa. Po prostu pusta.

He's my Romeo. But I'm not his Juliet. To przerażająca myśl, że w jednym momencie można się zakochać Ale żeby to zakończyć można czekać całe wieki. "Jedna chwila żeby się zakochać, całe życie by zapomnieć"

Jestem jedną z tych, która przywiązuje się do każdego miłego słowa. Tą, która zawsze wszystko wyolbrzymia. Przywiązuje się do ludzi i ufa im bardziej niż oni kiedykolwiek byliby w stanie jej zaufać. Tą , która pozwala owładnąć się marzeniom i nadziei, a potem płacze. Przyzwyczaiła się już do powracającego bólu, do nieprzespanych nocy i do ciągłej walki z samą sobą. Nigdy się nie nauczy, że miłość to tylko zabawa. Jedną z tych, która nie pozwala by ktokolwiek zobaczył jej łzy. Codziennie zakłada maskę wesołej dziewczyny bez problemów. Taka właśnie jestem. Cholernie wrażliwa i wesoła.

Twierdziła że łzy to uczucia i myśli, które wypływają na zewnątrz, bo nie mieszczą się w jej głowie. Gdy płakała zamykała oczy, zakrywała je dłońmi. Nie chciała widzieć świata, który tak bardzo ją ranił. Nie chciała by ktokolwiek zobaczył jej łzy. Nie chciała okazywać uczuć.

"Nie chcieliśmy takiego zakończenia, chcieliśmy żyć. Ten świat nie ma miłości, ten świat umiera. Ten świat na nas nie zasłużył, dlatego musimy odjeść. Nasza historia już została opowiedziana, my odchodzimy, a wy zostaniecie. Zabijacie się powoli, sami o tym nie wiedząc. To wy jesteście salą samobójców…" "Krwawię cicho żyjąc, żyję cicho krwawiąc." "Świat otwarty, rany zamknięte. Świat zamknięty, rany otwarte." ~~ Sala Samobójców