Nadzieja
Nadzieja jest jak krew- dopóki płynie w twoich żyłach, żyjesz. Przycisnęła czoło do okna. Chłód szyby trochę ją uspokoił. Usłyszała pierwsze krople. Znowu deszcz... Sama już nie wiedziała, czy to pada na dworze, Czy może raczej w niej, gdzieś w środku. Poczuła wilgoć na policzkach. Ludzie na ulicy rozkładali parasole. Uciekali przed deszczem. Odwróciła twarz od okna. Popatrzyła na szafkę z lekami. Wyjęła tabletki nasenne matki. Sen...zasnąć na długo, a może nawet na zawsze. Wysypała kilka na dłoń. Już nic jej nie będzie potrzebne. Ani jedzenie, ani picie, ani niczyja obecność. I żeby nic się nie śniło...nic.