Myśli spisane

Problem z samobójstwem, z czego większość osób nie zdaje sobie sprawy , polega na tym, że naprawdę trudno jest je popełnić. Ludzie wiecznie mówią, że samobójstwo to tchórzostwo, i coś w tym jest- człowiek się poddaje, rezygnuje. Ucieka od czarnej dziury, jaką jest jego przyszłość, nie dopuszcza do tego, by wyrosnąć na kogoś, kim absolutnie nie chciałby się stać. Problem polega na tym, iż instynkt przetrwania u ludzi jest zbyt rozwinięty. Nawet tym, którym wydaje się, że nie powinno ich tutaj być; tym, którzy nienawidzą samych siebie trudno jest wykonać ten ostateczny krok. Zupełnie jakby pogrążony w depresji umysł i tętniące życiem ciało toczyły nieustanną walkę. Często w ostatniej chwili ciało wygrywa, przerywamy w połowie to, co zamierzaliśmy zrobić. Nic nie przeraża mnie bardziej niż nieudana próba samobójcza.

To "przerażające, ale niewinni właściwie nikogo nie obchodzą..."- w końcu, gdzie w niewinności sensacja? Jak w ten sposób zdobyć publikę? Tu nie liczy się prawda czy dobro-liczy się to, by osiągnąć cel. Teraz nie wystarczy być sobą, by zaistnieć. Trzeba obnosić się ze swoją innością- inaczej zostanie się przyćmionym przez wszystko inne. Żeby coś osiągnąć, ludzie muszą robić wszystko na pokaz. Piosenkarki zakładają coraz głębsze dekolty, a ich stroje stają się coraz bardziej wyzywające-wszystko, by nie zniknąć z pierwszych stron gazet. Dziennikarze przemierzają Polskę w poszukiwaniu sensacji; tego, co się sprzeda.  Śledzą, nagrywają, robią zdjęcia z ukrycia... Z wypadków i katastrof robią kolejne historie "godne uwagi". Im więcej krwi i szczegółów, tym lepiej. Przecież bardziej zainteresuje nas, że ktoś wymordował swoją rodzinę, niż że komuś udało się uniknąć śmierci. W gronie znajomych zazwyczaj większą popularnością cieszą się imprezowicze, osoby odważne, wsr

Cisza. Otula mnie. Miękka. Lepka. Straszna. -Boję się. Obietnice są nietrwałe jak ogień. Złamane niszczą wszystko, zostawiają popiół.

1.Miłość jest czymś pięknym, nie powinna boleć. 2.Czasami kłamstwa, są lepsze od prawdy. 3.Czas nie leczy ran,  pozostają blizny. 4.Zbyt młodzi ludzie, zbyt bardzo nienawidzą świat. 5.Życie to walka, często z samym sobą. 6.Uśmiech nie zawsze oznacza szczęście. 7.Samotność jest lepsza niż przyjaciele, przy których czujemy się samotni. 8.Słowa ranią bardziej niż czyny. 9.Kawa daje energie, której nie dał sen. 10.Podkrążone oczy zdradzają nieprzespane noce. 11.Miłość nie zawsze jest odwzajemniana. 12.Mówiąc "kocham cię" w odpowiedzi nie zawsze usłyszymy "ja ciebie też". 13.Smutni ludzie uśmiechają się najwięcej.

Dni robią się coraz krótsze, nie wiem dokąd pójść. Nie chcę budzić się samotna Nie chcę czuć się jedynie "w porządku" Nie chcę żyć nadzieją... Więc zamykam moje serce Kochanie cię jest zbyt trudne Kochanie cię pozostawia mnie zranioną. Już dawno znudziło mnie liczenie stert kłamstw i złamanych obietnic. Obelżywe słowa pokryły mnie jak kurz. Nie mogę sobie pomóc, więc odjeżdżam od całego bałaganu, który zrobiłeś. Bez ciebie jestem zagubiona, gonię swój własny umysł. Odwiedzałam te wszystkie miejsca, w których zasypywałeś mnie kłamstwami, Ale te miejsca straciły swoją dawną wartość. Znaczyły coś tylko z tobą, bez ciebie nie znaczą już nic...

Co u mnie? Właśnie stoję na krawędzi załamania, Pękam gdzieś w środku. Lekki podmuch i rozlecę się na tysiące kawałków. Jestem bezsilna i nie mów że każdy problem da się rozwiązać, bo moim problemem jestem ja sama. Ale ty i tak nie wiesz jak to jest... Nie wiesz jak to jest, kiedy nie masz żadnego, nawet najmniejszego powodu by rano wstać i funkcjonować przez j akieś następne 12 godzin. Nie wiesz jak to jest wymuszać uśmiech by uniknąć zbędnych pytań. Nie wiesz jak to jest brać każdy oddech z bólem, który przypomina ci wszystko co minęło, wszystko co poszło źle. W ogóle nic nie wiesz!

W żyłach wciąż płynie krew, Ale zimne dłonie wydają się martwe. Czas się zatrzymuje, Ale zegar nadal wydaje ciche dźwięki. Tik-tak, tik-tak... Serce wydaje się bić w rytm uciekających sekund.  On tak blisko. Za daleko. Odchodzi pewnym krokiem. Znika za rogiem, Razem z nim dławiący ucisk w gardle. Po policzku prześlizguje się łza. Jedna... Druga... Nie próbuje ich powstrzymać. Już nie mam siły.

"-Książki mają to do siebie, że w najciekawszym momencie pojawia się napis koniec. Mam rację? -Tak. Właśnie dlatego wolę prawdziwe życie. Tu nigdy człowieka nie czeka taka niespodzianka, zawsze jest ciąg dalszy."

Czekam. Czekam na autobus, który nie przyjedzie. Czekam. Czekam na miłość, której nie będzie. Czekam. Czekam na szczęście, które nie jest mi dane. Wciąż czekam na to, czego nigdy nie dostanę.

"Twarda dziewczyna (...)  Nie ma czasu na miłość  Nie ma czasu na nienawiść (...)  Twarda dziewczyna, której dusza cierpi" Miałam być silna, właśnie -miałam. A teraz stoję na krawędzi załamania... Ale to też na pewno minie. Minie jak twoja miłość do mnie.                                                                         Nie chce pytać dlaczego. Są rzeczy, o które nie pytam. To czego nie znam, nie może mnie zranić. Jestem więźniem własnego umysłu. Wyobraźnia powoli leczy samotność. Już dawno się poddałam. Nigdy więcej walki o nas. Cisza jest więcej warta. Tak ciężko walczyłam o twoje serce. A kiedy je zdobyłam, złamałam...rozbiłam. Rozsypałam , zatrzymując tylko wspomnienia po nas. A ty odszedłeś, próbując pozbierać odłamki siebie. Miałeś prawo odejść. Ja nie miałam prawa zranić cię w ten sposób.

Blizny które zostawiłeś odchodząc przypominają mi o nas, o tym co było między nami. Przypominają mi o tym, że prawie mieliśmy wszystko. Wspomnienia o nas, są jedynym w czym zachowałam cząstkę ciebie. Cząstkę, która wciąż we mnie żyje, która nigdy nie umrze. Ból, który czuje po twoim odejściu, wypomina mi, że to ja nas zniszczyłam. Wypomina, że z każdym dniem dawałam ci powód do odejścia. Tęsknota w twoich oczach, mówi że nie zapomniałeś, że wciąż pamiętasz; Krzyczy, że cierpisz, że już nie masz siły walczyć. Twój wzrok na mnie... Zapiera dech, niszczy pozostałości po dawnej mnie.

Za każdym razem, gdy ktoś cię rani, coś w tobie pęka. Z każdym pęknięciem, coś się zmienia. Inaczej patrzysz na słońce. Boisz się zaufać komukolwiek. Pojawia się strach przed kolejnym zranieniem. Już nie umiesz kochać tak jak dawniej. Nie umiesz pokochać na nowo. Nie umiesz już żyć.

Nadzieja jest jak krew- dopóki płynie w twoich żyłach, żyjesz. Przycisnęła czoło do okna. Chłód szyby trochę ją uspokoił. Usłyszała pierwsze krople. Znowu deszcz... Sama już nie wiedziała, czy to pada na dworze, Czy może raczej w niej, gdzieś w środku. Poczuła wilgoć na policzkach. Ludzie na ulicy rozkładali parasole. Uciekali przed deszczem. Odwróciła twarz od okna. Popatrzyła na szafkę z lekami. Wyjęła tabletki nasenne matki. Sen...zasnąć na długo, a może nawet na zawsze. Wysypała kilka na dłoń. Już nic jej nie będzie potrzebne. Ani jedzenie, ani picie, ani niczyja obecność. I żeby nic się nie śniło...nic.

Wytycz sobie granice, cel. Nie ufaj ludziom, i tak cię wykorzystają kiedy tylko odkryją twoją słabość. Nie płacz-płacz czyni cię bezbronnym i nieodpornym na ciosy. Nie okazuj złości-przez złość przemawia bezsilność. Nie bądź zbyt radosny, nie rób sobie niepotrzebnej nadziei. Bo kiedy spadniesz, bardziej zaboli. A zatem graj-tylko gra sprawi, że zachowasz siebie. "Bądź silna, nie tylko w wierze ale i na co dzień. Ja widzę w tobie potencjał, ale ty w sobie jeszcze nie. Uwierz w siebie. Jesteś silna, a nawet jeśli nie, udawaj że jesteś, nikt nie zauważy różnicy"

Jak tu żyć z czułym sercem na takim świecie? Jeśli ludzie są zdolni to tak okrutnych rzeczy, To ja nie chce być człowiekiem.

Dla każde­go człowieka miłość jest czymś in­nym... Dla jednych to motylki w brzuchu, randki, spacery, pocałunki, słodkie sms-y... Dla innych to niekończące się uczucie łączące ludzi, stan umysłu. Niepohamowana chęć bycia blisko drugiej osoby... Świadomość, że  mamy kogoś, kto kocha nas bez względu na wszystko, nigdy nas nie opuści. Poczucie bezpieczeństwa, szczęście... Ale dla niektórych może oznaczać cierpienie,złamane serce, nienawiść do siebie i swoich wad. Lub wewnętrzną pustke po utraconej kochanej osobie, której nic nie jest w stanie wypełnić. Tysiącami wspomnień i tęsknotą... Ale kochać to także umieć się roz­stać.  Umieć poz­wo­lić ko­muś odejść, na­wet jeśli darzy się go wiekim uczu­ciem.  Miłość jest zap­rzecze­niem egoiz­mu Prag­nieniem szczęścia drugiej osoby, cza­sem wbrew własnemu.  "Miłość jest jak ogień- trawi wszystko i zostawia popiół."

If I could face them If I could make amends with all my shadows I'd bow my head and welcome them But I feel it burning Like when the winter wind Stops my breathing Are you really gonna love me when I'm gone? I fear you won't I fear you don't (...) I am a stranger I am an alien inside a structure Are you really gonna love me when I'm gone? With all my thoughts And all my faults (...) https://www.youtube.com/watch?v=tlCkafSYNJI  

“ -Tato, zraniłem dziewczynę. -Weź proszę te gwoździe i za każdym razem, gdy ją zranisz, wbij jeden w ścianę. Po miesiącu syn znów przychodzi do ojca. -Ściana jest już zapełniona, tato. Co teraz mam robić? -Teraz za każdym razem gdy ją przeprosisz, wyjmij jeden gwóźdź. Po miesiącu wszystkie gwoździe zniknęły. -Wyjąłem już wszystkie, ale... na ścianie pozostało wiele dziur. -Bo widzisz, synku... nieważne ile razy przeprosiłeś dziewczynę, rany i tak się nie zagoją. ”

Przebaczenie jest rodzajem miłości, najtrudniejszym rodzajem miłości. Jest kluczem do celi więziennej, przywróceniem wolności. Uzdrowieniem wewnętrznych ran. Przepisem na szczęście. Brak przebaczenia- przepisem na cierpienie. Inni wybaczą mi moje błędy i grzechy...ale czy ja wybaczę samej sobie?  To nie ma znaczenia jak bardzo czegoś żałujemy... Niektóre błedy są tak ogromne że mają wpływ na całą naszą przyszłość. Łatwo jest kogoś zranić, trudniej to naprawić.

Całe szczęście, że nadzieja nie jest niczym materialnym, w przeciwnym razie wszyscy zobaczyliby, jak moja właśnie rozpada się na kawałki.

"Samobójstwo nie jest kwestią wyboru, następuje, gdy cierpienie przekracza siły do walki z nim" Nienawidzę gdy ktoś próbuje mnie pocieszać słowami "głowa do góry, nie trać ducha".   Przecież nie poddawałabym się i nie traciła ducha, gdybym tylko mogła. Jeżeli ktoś zacząłby wieszać Ci na ramionach ciężarki i tak w którymś momencie musiałbyś upaść...niezależnie od tego jak bardzo chciałbyś stać dalej.  Nie zgadzaj się, jeżeli ktoś mówi Ci: "Twój problem jest zbyt mały, aby myśleć o samobójstwie". Są różne rodzaje cierpienia. U każdego człowieka ten sam problem znaczy co innego.  To, co jest do zniesienia dla innego, może być nie do zniesienia dla Ciebie. W tym też ludzie różnią się znacznie między sobą.  Ludzie często decydują się na samobójstwo, bo szukają ulgi od cierpienia.  Ale ulga jest odczuciem.  Więc żeby z niej skorzystać trzeba być żywym.  Będąc martwym, nie odczujesz żadnej ulgi.

"The blood in my veins   Is made up of mistakes   Let's forget who we are   And dive into the dark   As we burst into colors   Returning to life..." https://www.youtube.com/watch?v=K0X7u_mmREE

"They say that time's supposed to heal ya    But I ain't done much healing" https://m.youtube.com/watch?v=YQHsXMglC9A

Kolejny dzień-kolejne kłamstwa. Nie wiem ile jeszcze wytrzymam, ciągle udając. Już nie wiem kogo próbuje oszukać. Czy innych, czy samą siebie. Nie pasuje tu. Nie mogę się poddawać... Żyje nie dla siebie, Ale dla tych kilku osób, którym na mnie zależy. Wiem, że mnie potrzebują.  I nie mogę tego tak zostawić. Nie chce by znaleźli się w takim stanie, jakim ja jestem. Gdyby nie oni, już dawno połknęłabym garść tabletek. I zasnęła na zawsze z uczuciem że nie miałam dla kogo żyć. Ale teraz mam. Miałam nikogo nie kochać. Nienawidzę siebie za to. Depresje można leczyć. Są ludzie którzy mogliby mi pomóc. Zwrócić dawną chęć życia. Tylko czy ja tego chce? Nie mam na to wszystko siły. Nie smutna. Nie szczęśliwa. Po prostu pusta.

He's my Romeo. But I'm not his Juliet. To przerażająca myśl, że w jednym momencie można się zakochać Ale żeby to zakończyć można czekać całe wieki. "Jedna chwila żeby się zakochać, całe życie by zapomnieć"

Jestem jedną z tych, która przywiązuje się do każdego miłego słowa. Tą, która zawsze wszystko wyolbrzymia. Przywiązuje się do ludzi i ufa im bardziej niż oni kiedykolwiek byliby w stanie jej zaufać. Tą , która pozwala owładnąć się marzeniom i nadziei, a potem płacze. Przyzwyczaiła się już do powracającego bólu, do nieprzespanych nocy i do ciągłej walki z samą sobą. Nigdy się nie nauczy, że miłość to tylko zabawa. Jedną z tych, która nie pozwala by ktokolwiek zobaczył jej łzy. Codziennie zakłada maskę wesołej dziewczyny bez problemów. Taka właśnie jestem. Cholernie wrażliwa i wesoła.

Twierdziła że łzy to uczucia i myśli, które wypływają na zewnątrz, bo nie mieszczą się w jej głowie. Gdy płakała zamykała oczy, zakrywała je dłońmi. Nie chciała widzieć świata, który tak bardzo ją ranił. Nie chciała by ktokolwiek zobaczył jej łzy. Nie chciała okazywać uczuć.

"Nie chcieliśmy takiego zakończenia, chcieliśmy żyć. Ten świat nie ma miłości, ten świat umiera. Ten świat na nas nie zasłużył, dlatego musimy odjeść. Nasza historia już została opowiedziana, my odchodzimy, a wy zostaniecie. Zabijacie się powoli, sami o tym nie wiedząc. To wy jesteście salą samobójców…" "Krwawię cicho żyjąc, żyję cicho krwawiąc." "Świat otwarty, rany zamknięte. Świat zamknięty, rany otwarte." ~~ Sala Samobójców

Moje serce jest jak zniszczona droga, z tysiącami dziur, jest jak zwiędły kwiat, który potrzebuje pielęgnacji; jak niebo bez gwizd. Moje myśli są jak źli sąsiedzi, którzy nie dają mi spokoju; jak hałas, jak koszmary, które nie dają mi spać; jak zimny wiatr-przychodzą z nikąd i nie da się ich zatrzymać. Mój umysł jest jak pole bitewne, na którym nieustannie toczy się walka. Moja miłość jest zimna. Moja miłość powoli mnie zabija.

Dziękuje wszystkim, którzy przeczytają moje posty od początku do końca, czyli nie będą zaczynać czytać, stwierdzą że jest to kompletnie bez sensu i nie doczytają do końca. Hmm... od czego by tu zacząć... Na tym blogu będę zamieszczać myśli moje jak i innych osób, które wiele dla mnie znaczą, piosenki i płyty, które warto posłuchać, filmy które warto obejrzeć.. i zdjęcia zrobione przeze mnie. To będzie takie moje małe miejsce w internecie. Jeśli nie spodobają wam się moje posty trudno. To nie ma dla mnie znaczenia, chce po prostu mieć nadzieje że może jest gdzieś tam, choć jedna osoba, której spodoba się to co pisze. Chce coś po sobie pozostawić. Chce podzielić się z wami moimi myślami-trudno jest je wszystkie trzymać w sobie.